´óÏó´«Ã½

Ged a b’ ann an Glaschu a chuir Donnchadh MacIain a' mhòr-chuid de bheatha seachad, chanadh e fhèin gur e Barrach a bh’ ann. B’ ann à Barraigh a bha a mhàthair agus b’ e Badhlach a bha na athair.

Aig aois naoi bliadhna fhuair e a’ chiad leasan pìobaireachd, an toiseach bho athar agus an uairsin bho Aonghas Caimbeul à Baile Chaolais, a bha na phoileas an Glaschu. Bha liut aige airson pìobaireachd a mhair fad a bheatha.

Às dèidh dha an sgoil fhàgail thug a-mach a cheàrd mar shaor ach dh’adhbharaich an cogadh briseadh san trèanadh. Aon uair ’s gu robh e an aois, chaidh e dhan Chabhlach Rìoghail is rinn e a sheirbheis air bàta a bha a’ sguabadh a’ Chuain Mheadhan-Thìreach airson mèinnean. An dèidh a’ chogaidh thill e dhachaigh 's thug e mach a cheàrd sna gàrraidhean-iarainn; an ceann ùine bha e na mhaor-obrach aig a’ Chlan Line agus Gàrradh Stephens.

Bha e am measg nam pìobairean a b’ fheàrr de ghinealach, ged nach robh mòran ùidh aige ann a bhith a’ farpais. Bha e gu h-àraidh aithnichte airson cho math 's a bha e air a bhith a’ cluich ruidhlichean. Chluicheadh e agus chruthaich e puirt de gach seòrsa ge-ta. Am measg nam port a rinn e agus a tha fhathast air an cluich an-diugh, tha The Streaker, Lament For Alan My Son agus Farewell to Nigg. Anns a' phrògram seo tha Jo NicDhòmhnaill a’ bruidhinn ri luchd-eòlais Dhonnchaidh airson dealbh fhaighinn den duine agus air a chuid chiùil.