´óÏó´«Ã½

Caileabost,
Sgìre Dhiùireanais,
An t-Eilean Sgìtheanach.

An t-Sultain 1914

Ìý

Alasdair, a bhràthair chòir,

Tha mi ’n dòchas gu bheil thu a’ dèanamh gu math, agus gu bheil cùisean a’ còrdadh riut fhathast. Chòrd an litir agad rium gu mòr; tha farmad agam riut ’s tu faicinn uimhir den t-saoghal! A bheil thu air faotainn a-null thairis a-nise?Ìý

Tha fadachd orm gus am bi mise aois togail dhan arm, agus tha mi ’n dòchas gum mair an cogadh fada gu leòr – bidh mi seachd deug an ath mhìos agus leis gu bheil sinn le chèile mòr tapaidh airson ar n-aois bha Dòmhnall Iain Sheonaidh ag ràdh rium gur dòcha gun d’ rachadh againn air toirt a chreidsinn orra gu bheil sinn naoi-deug. Bhruidhinn mi ri mamaidh mu dheidhinn ach chaidh i às a ciall, a’ cur às a corp mu dheidhinn teaghlach na banntraich mar a bhios cuimhne agad fhèin glè mhath! Shaoileadh tu gur sinne as coireach gun deach ar n- athair a chall aig an iasgach!

Bheil thu fhathast airson feuchainn a-null do dh’Ameireaga? Bhiodh e dìreach sònraichte a dhol a-mach agus obair fhaotainn cuide ri Aonghas bràthair ar màthar, ach chan eil mamaidh idir taiceil fhathast ged a tha i a-nise ag aideachadh gum biodh an t-airgead a chuireamaid dhachaigh air leth feumail dhi fhèin ’s dha na h-ìghnean.Ìý Tha i fhathast ag argamaid nach dèanadh i a’ chùis air obair na croite gun chuideachadh bhuainne ach mar a bha mi ag ràdh rithe an raoir tha thusa air falbh aig a’ chogadh mar-thà agus bidh mise, tha mi ’n dòchas, a’ falbh a dh’aithghearr cuideachd agus feumaidh iad a’ chùis a dhèanamh às ar n-aonais!Ìý Bha mi ag ràdh rithe mun àm a bhios an cogadh seachad toiseach na h-ath bhliadhna gum bi iad air fàs cleachdte ri bhith ag obrachadh ghnothaichean leotha fhèin, agus gum faod sinne togail a dh’Ameireaga deireadh an t-samhraidh seo tighinn. Bidh e fìor mhath airson còig bliadhna no mar sin, nach bi?Ìý Fuirichidh Màiri Anna NicAsgaill gun phòsadh chun an till thu! Bha mi a’ bruidhinn rithe an-diugh ’s nuair a dh’innis mi dhi gun robh mi a’ sgrìobhadh thugad dh’iarr i beannachdan a chur bhuaipe!

Tha cùisean san àbhaist an seo, ged a tha e car aonranach bho dh’fhalbh thu fhèin ’s na balaich eile agus ged a tha sia seachdainean ann a-nise cha do dh’fhàs sinn cleachdte ri bhith às ur n-aonais fhathast. Bha an t-seanair a’ bruidhinn air a’ bheàrn a th’ anns a’ bhaile le còig deug agaibh air falbh agus bha mise ag ràdh ris gu bheil deichnear eile a dh’fhaodadhÌý a bhith a’ togail às nuair a gheibh mi fhìn is Dòmhnall Iain is ar comhaoisean cothrom!

Fhuair sinn a’ mhòine dhachaigh le cairt Dhonnchaidh agus tha am feur air a ghabhail agus anns an iodhlainn. Tha an t-arbhar ag abachadh gu snog agus feumaidh mi faobhar a chur air an speal gus tòiseachadh air buain taobh a-staigh seachdain no mar sin, is tha mamaidh ag ràdh gu bheil Seonag mòr gu leòr gus sguaban a cheangal am bliadhna agus faodaidh Mòrag na h-adagan a dhèanamh.Ìý Ma chumas an aimsir suas tha dòchas againn gun crìochnaich sinn am foghar gu sgiobalta, agus cha bhi romhainn an uair sin ach am buntàta a thogail. Mun àm a bhios sin dèanta tha mi an dòchas gum bi mi ceum nas fhaisge air liostaigeadh agus nach biodh e math a bhith còmhla san Fhraing airson na Bliadhn’ Ùire!Ìý

Sgrìobh nuair a gheibh thu cothrom.

Beannachdan bhuainne uile an-dràsta,

Ailean

Ìý