´óÏó´«Ã½

A mhic ghaolach

Fhuair mi do litir an-dè ’s ged a tha e duilich a bhith a’ cluinntinn na bh’ agad, cha robh e na annas.Ìý Cha bhi aon saighdear sa chlàbair ghrannda anns a bheil sibh nach bi a’ faireachdainn an t-aon rud.ÌýÌý Ach feumaidh tusa a bhith faiceallach le na sgrìobhas tu – tha fhios gu bheil iad a’ leughadh a h-uile litir a thig troimhe.

Cha ghabh an fheadhainn ud ri bhith a’ bruidhinn mu eagal.Ìý Cha leig iad duin’ às leis – canaidh iad nach urrainn dhaibh.Ìý Seonaidh Beag.Ìý Cha do leig iad esan às leis - ’s am balach gus a chiall a chall.Ìý Chan eil maitheanas anns an ifrinn sin ga duine beò.

Tha d’ athair ag ràdh gun robh feagal air fhèin sna ciad sheachdainean a bha e ann an Transvaal.Ìý Ach gun d’ fhuair e seachad air.Ìý Thuirt e nach b’ e fuaim nan seilichean bu dhuilghe dhàsan ach a bhith a’ coimhead na bha mu thimcheall air – an t-eagal nan sùilean fhèin.ÌýÌý Cuid dhiubh fiù ’s a’ rànail.Ìý Na dèan rànail idir, a luaidh – ged a bhiodh d’ fhìor chridhe ’s do cholainn a’ sgiamhail.Ìý Na leig leotha d’ fhaicinn a’ caoidh.

Tha cuimhn’ agam an oidhche a rugadh tu.Ìý Thu cho bòidheach, cho beag, cho neo-chiontach.Ìý Bha mi an oidhche ud a’ smaoineachadh air do sheanmhair fhèin a chaill balaich sa Chrimea.Ìý Iad cho fada bhon dachaigh ann an cogaidhean nach buineadh dhaibh – cogaidhean nan uaislean nach tèid an sàsachadh a chaoidh.

Gheall mi an uair sin nach leiginn le duine beò gaisean fuilt bho do cheann a sgrios. Mar a gheall mi dhut fhèin ’s tu a’ fàs – thu le ceistean ort tric mu chogaidhean ’s mu bhàs.Ìý Gheall mi gum falaichinn thu san tughadh.Ìý Nach fhaiceadh duine a thigeadh air do thòir boillsgeadh dhen cholainn bheag bhòidheach agad.Ìý Gheall mi gun dèanainn mar a rinn iomadh màthair ann an Leòdhas thar linntean – Press Gangs a’ sealg am mic.ÌýÌý Nach leiginn leotha falbh leat.

Cha do chùm mi ri mo ghealladh.Ìý Tha mi duilich. Nuair a thàinig an gairm thuig thu fhèin nach robh e ciallach dhut fuireach.Ìý Cò sa bhaile-sa a bha a’ dol a leigeil leat fuireach aig an taigh ’s iad uile a’ falbh... uile fon aon ghaoiriseachadh ’s a tha sinne?Ìý Dh’fhalbh iad uile – fon aon mhealladh.

Oh thèid e seachad – ge b’ e air bith cò a bheir e leis.Ìý Cha chan iad an seo ach nach eil againn ach na tha an dàn dhuinn ’s nach eil rian no smàig againn air sin fhèin.ÌýÌý ’S mathaid nach eil.Ìý Ach cha tig an latha ormsa aithghearr gu leòr nuair a chì mi do chas a’ tilleadh a-steach rathad a’ bhaile seo ’s tu agam sàbhailt’ a chaoidh.ÌýÌý Air do phasgadh na mo ghàirdeanan mar a bha.Ìý Chan ann san Fhraing far a bheil na mìltean mar tha.Ìý Cùm cridhe agus dòchas mo luaidh.

Na beannachdan chun uair sin fhèin.

Ìý

Ìý