����ý

Mae’r olygfa wedi ei llwyfannu gan ddefnyddio dwy set wahanol. Y gyntaf ydy lleoliad awyr agored anffurfiol ar draeth gyda set sy’n cynnwys cadair freichiau’n unig. Mae’r ail yn ystafell ddi-nod, unwaith eto gyda set syml iawn sef cadair o flaen wal wen. Does dim llwyfannu ffurfiol.

Byddem ni’n disgwyl gweld cadair freichiau mewn lleoliad domestig megis ystafell fyw neu lolfa’r Ysbyty Seiciatrig. Mae’r ffaith ei bod ar y traeth yn chwithig ond eto mae’n effeithiol yn weledol. Mae’n awgrymu bod y cymeriad yn dychmygu ei bod ar y traeth ond mewn gwirionedd mae hi wedi ei chau yn yr ysbyty.

Dim ond un cymeriad sy’n perfformio monolog felly mae’n bwysig sicrhau mai’r actor ydy’r ffocws. Yn yr achos hwn, y gadair a’r actor ydy’r canolbwynt gyda’r môr yn gefnlen effeithiol.

Caiff y propiau eu defnyddio i ychwanegu at y ddeialog a hefyd i gyd-fynd â’r cefndir glan môr ffantasïol. Er enghraifft pan fydd y cymeriad yn hel atgofion am fod ar y traeth gyda’i thad, mae hyn yn cael ei ddangos ynghyd ag amrywiol drugareddau’r traeth megis bwced a rhaw. Mae hyn hefyd yn gwrthdaro â’r dewis o wisg, sef gŵn nos syml sy’n gwreiddio’r cymeriad yn ei realiti sef yr ysbyty seiciatryddol.

Mae’r gerddoriaeth yn gwneud i chi deimlo bod rhywbeth drwg ar fin digwydd ac mae’n adeiladu’r tyndra. Mae ymdeimlad arallfydol i’r gerddoriaeth hefyd sy’n cyd-fynd yn dda ag awyrgylch yr olygfa sydd fel breuddwyd.

Ceir newid amlwg o ran cyflymder ac egni tua diwedd y fideo gyda lleoliad yr olygfa yn newid yn realiti a gwelwn y cymeriad yn eistedd yn yr ysbyty seiciatryddol. Mae’r propiau glan môr yn dal i fod o’i chwmpas ond mae effeithiau sain y tonnau a’r gerddoriaeth yn peidio gan newid egni ac ymdeimlad yr olygfa. Mae hyn yn gwneud i’r gynulleidfa eistedd i fyny fel pe baen nhw’n deffro o freuddwyd.