����ý

Yn Eifionydd mae R Williams Parry yn beio Dyn am anharddu’r tirwedd i greu diwydiant a gwneud elw, dyma yw hagrwch Cynnydd. Nid yw'r cynnydd yn syniad da yn y pen draw oherwydd wrth geisio cystadlu am fwy o arian a llwyddiant mae’r holl ymryson ynfyd hwn yn rhoi pobl dan bwysau ac maen nhw'n colli golwg ar yr hyn sy’n bwysig sef y byd o’u cwmpas.

Mae’r bardd yn disgrifio lle nad yw wedi ei gyffwrdd gan ddiwydiant ac yn ein hargyhoeddi pa mor fendigedig yw Eifionydd lle nad oes staen a chraith gwaith cloddio a diwydiant. Mae’n ein hatgoffa y dylen ni roi mwy o sylw i’n hamgylchedd ac o ganlyniad i’n hiechyd corfforol a meddyliol ni ein hunain. Wrth edrych ar ôl yr amgylchedd rydyn yn edrych ar ein holau ein hunain hefyd.

Mae Walkers’ Wood yn tynnu sylw at themâu tebyg, ond mae’r lle y mae Myrddin ap Dafydd yn ymweld ag o, yn wahanol i’r Lôn Goed yn Eifionydd, wedi ei anharddu yn barod. Er bod y bardd yn tynnu sylw at ryfeddodau’r hydref a’r gwahanol goed sydd yno, gan enwi’r Gollen, y Ffawydd a’r Dderwen, ei brif sylw yw’r ffaith bod pobl yn amharchu’r lle hwn. Mae’n wyrdd a glas, mae’n sgleinio yn y mwd, meddai ei fab am rhywbeth maen ei weld yng nghanol y dail sydd dan droed, ac mae’r tad yn ateb Paced o Walker’s Crisps ‘di hwnna was,/ Ar ôl y rhai fu’n crwydro Walkers’ Wood.

Nid yn unig gyda sbwriel y maen nhw’n amharchu’r lle ychwaith. Maen nhw'n gwneud gydag iaith hefyd, Walkers’ Wood sydd yn y Betws Guide, nid ‘Coed Llugwy’. Neges y ddau fardd yw bod gwneud arian, o dwristiaeth neu o gynnydd diwydiannol, yn cael effaith negyddol ar y pethau pwysig sef harddwch y byd naturiol a diwylliant Cymreig.