Tar-sgr矛obhadh: Feasgar
Biadh Annasach
Ailean: Tha cuimhn’ a’m mo bhràthair, chaidh e sìos gu àite ann an Stockbridge o chionn dhà no trì bhliadhnachan, agus cheannaich e reòiteag. Chan eil cuimhn’ a’m dè bh’ anns an reòiteag, ach rudeigin meadhanach neònach.
Cathy: Man feamainn.
Ailean: O, rudeigin mar sin. Agus tha cuimhn’ a’m cuideachd gun do cheannaich e feòrag!
Cathy: Feòrag?!
Ailean: Feòrag! Agus bha e caran neònach, chuir e ann an risotto e. Thill e dhachaigh is ... rud neònach bha seo ... chan aithnicheadh sibh buileach dè rud a bh’ ann – bha e caran coltach ri rodan, agus bha an t-earball air a bhith air a thoirt dheth, ’s bha a h-uile sian ... bha an ceann air a bhith air a thoirt dheth. Ach an uair sin, chitheadh sibh caran is an uair sin ... bha e gu math dorcha, cha mhòr mar gum biodh ... oh chan eil fhios a’m, caran mar gum biodh coineanach no rudeigin. Dh’ith sinn e – ach an uair sin nuair a dh’ith esan e ... fhuair e am peilear! Bha am peilear fhathast na bhroinn. Ach tha mi smaointinn gu bheil rudan mar sin meadhanach fasanta. Cha chanainn gun ithinn feòrag ann an risotto a-rithist.
Cathy : Chan ithinns’ feòrag, mar a thuirt am fear eile, full stop!
