����ý

Y disgrifiad arwyddocaol cyntaf ydy’r gadair ifori ‘frau’ sy’n cael ei hadleisio yn y cyfeiriad at gasgliad Laura o anifeiliaid gwydr bregus. Gallen ni ddeall hyn fel awgrym gan y dramodydd fod y cymeriadau yn yr olygfa yr un mor fregus â’r eitemau hyn.

Mae yna awgrym o ddefod hefyd gyda’r disgrifiad o Laura’n golchi ac yn sgleinio’r casgliad gwydr. Mae’r gofal mae’n ei gymryd yn awgrymu bod y casgliad hwn yn werthfawr iawn iddi.

Mae’r disgrifiad o wisgoedd y cymeriadau’n fanwl iawn sy’n golygu bod y dramodydd wedi eu dewis am reswm arbennig; i ddarparu gwybodaeth am y cymeriadau i’r gynulleidfa. Disgrifir dillad Amanda gydag ansoddeiriau negyddol megis ‘salw’, ‘ffug’, ‘di-chwaeth’. Mae ei dillad hefyd yn hen-ffasiwn ac wedi dyddio. Mae hyn i gyd yn awgrymu bod yr awdur am i ni ei gweld fel cymeriad sydd wedi gweld dyddiau gwell ac nad ydy’n cael fawr o lwc. Gallai hefyd awgrymu ei bod yn byw yn y gorffennol ac nad ydy hi’n gallu symud ymlaen i’r presennol ac i realiti. Mae merch o Dde’r Unol Daleithiau - y Southern belle - â’i phrydferthwch wedi pylu, yn thema sydd i’w gweld drosodd a throsodd yn nramâu Tennessee Williams ac mae’r disgrifiad o olwg Amanda yn sicr yn cyd-fynd â’r math hwn o berson.

Yn y cyfarwyddyd dywedir y dylai Amanda gario prop, sef llyfr ysgrifennu lledr du anferth, gyda’r llythrennau ‘regalia D.A.R.’ (Daughters of the American Revolution) arno. Mae hyn hefyd yn awgrymu ei bod yn byw yn y gorffennol. Sefydliad i fenywod yn America oedd yn ddisgynyddion uniongyrchol i unigolyn oedd yn ymwneud ag annibyniaeth yr Unol Daleithiau oddi wrth y Deyrnas Unedig ym 1776 ydy’r D.A.R. Dyma gyfnod llawer hŷn na chyfnod y ddrama hon.

Mae’r dramodydd hefyd yn cynnig cyfeiriadau penodol ynglŷn â sut y dylai Laura ymateb yn gorfforol i olwg ei mam. Caiff ei disgrifio yn ‘dal ei gwynt’ ac yn syllu ar y teipiadur fel pe bai wedi’i ‘syfrdanu’ gan ei olwg. Mae hefyd yn cyffwrdd â’i gwefus yn nerfus. Mae hyn yn dangos i’r gynulleidfa bod tensiwn rhwng y fam a’r ferch. Nid dyma’r ymateb disgwyliedig o ferch yn falch i weld ei mam ac mae’n dangos yn glir heb eiriau nad perthynas gonfensiynol ydy hon.

Mae’r dramodydd hefyd yn disgrifio golwg Amanda a’i hymatebion. Mae ganddi wyneb sydd â gwedd o dristwch a digalondid. Mae symudiadau ei llygaid a chnoi ei gwefus yn awgrymu cynnwrf eithafol. Mae’n ddiddorol fod y ddau gymeriad yn cyffwrdd â’u gwefusau neu'n eu cnoi, sy’n syniad o ‘adlewyrchu’, ac sy’n awgrymu eu bod yn debyg i’w gilydd.